[00]

Prolog.

Codziennie spotykasz coraz to nowych ludzi. Mijasz ich, nie zawracając uwagi na ich twarze, gesty, uśmiechy. Są nic nie warci. To zwykli przechodnie, ludzie w nic nie znaczącym tłumie. Jednak postaw się w ich sytuacji, wniknij chociaż na chwilę do ich ciała. Dla nich to właśnie ty jesteś nic nieznaczącą jednostką w mijanym tłumie. Nie powiesz mi, że każdą mijaną osobę dokładnie obserwujesz i starasz się zapamiętać kilka detali z jej wyglądu... Ale spróbuj choć raz to zrobić. Bo może właśnie w tym tłumie spotkasz osobę, która odmieni twoje życie tak, że nie będziesz mógł wrócić do tego co było wcześniej? Każda osoba, kolejno patrząc ma swoją historię.  Swoją własną, niepowtarzalną i uniwersalną. W każdej z tych historii pojawiłeś się choć raz, byłeś przecież w tym tłumie, kiedy zapłakana dziewczyna wracała do domu, prawda? Albo czy to nie ciebie potrącił rozgniewany, młody Mulat? Chwilę później starszy Pan stracił przytomność i to właśnie ty starałeś się mu pomóc. Nie? To możesz byłeś jednym z tych, którzy ominęli go obojętnie. Zatrzymaj się chociaż raz w tłumie i staraj się rozumieć. Spróbuj odgadnąć historię którejś z osób. Stoisz w miejscu, tłum cie trąca, ale ty niewzruszony rozglądasz się dalej. Naprzeciw ciebie idzie młoda dziewczyna. Na oko możesz dać jej góra dziewiętnaście lat. Wysokie obcasy, włosy rozpuszczone i sukienka, która podkreśla każdy jej atut. Pierwszy myśl? Panienka, niegdyś będąca królową szkoły, która teraz nie szczędzi pieniędzy na ubrania, kosmetyki i buty. Pomyślisz, ze jej największym zmartwieniem jest złamany paznokieć, lub ucieczka ukochanego psiaka. Muszę cię ostrzec. Nigdy nie osądzaj ludzi po pozorach! No dalej, idź za nią! Widzę jak się wahasz, ale uparty głosik w twojej głowie w końcu cię przekonuje. Odwracasz się i idziesz za nią. Patrzysz jak idzie z wyćwiczoną gracją i dumnie uniesioną głową  pewnie przed siebie. Jej obcasy uderzają rytmicznie o chodnik, ale ty nie możesz tego usłyszeć. Szepty tłumu ci w tym przeszkadzają. Wyzywasz się w myślach od kretyna, który podąża za kimś nieznajomym, prawda? Nie znam Cię, ale to można doskonale wyczytać z twoich oczu. Dziewczyna skręca w jedną z głównych ulic. Szybciej! Zaraz stracisz ją z oczu! Przyspieszasz, ale to nie jest potrzebne. Dziewczyna stoi przed wieżowcem, wpatrując się z niepewnością w jego szklane drzwi. Widzisz jak nerwowo zaczerpnęła  powietrza. Ona jednak szybko się uspokaja i wchodzi do środka. Ty jednak zostajesz. W twojej głowie kłębi się milion myśli. Dlaczego stoisz dalej na skrzyżowaniu dróg, wpatrując się w oszklone drzwi wieżowca. To nie ma sensu. Nie potrafisz sam sobie tego wytłumaczyć, a co dopiero mi. Słyszę twoje nieme wołanie o pomoc. Zaciskasz kurczowo dłoń. Widzę twoją niepewność i dezorientacje. Zboczyłeś ze swojego szlaku, a nie wiesz dlaczego. Dziewczyna zniknęła z twojego pola widzenia.

Słyszysz mój szept? Kiwasz głową, dobrze. Ta dziewczyna była przykładem jak bardzo się myliłeś. To nie jest szkolna księżniczka, która stara się o posadę sekretarki w wysoko postawionej firmie. Gdybyś potrafił dobrze patrzeć, spostrzegłbyś jej niechęć do takiego ubioru i obcasów. Gdybyś potrafił wniknąć w jej umysł słyszałbyś przekleństwa pod adresem kogoś, kogo nie znasz. Widziałbyś, że wolałaby siedzieć w domu, z szklanką ukochanego napoju i miską popcornu. Przypomnij sobie jej twarz. Przypomina ci kogoś, prawda? A pamiętasz ten dzień, w którym zły na wszystko i wszystkich potrąciłeś dziewczynę, której ubiór wywołał u ciebie tylko niechęć? Nie lubisz gotów, chociaż sam nie wiesz dlaczego. Porównaj je obie. Księżniczka i gotka. Czy to nie ta sama osoba? Uświadamiasz sobie swoją głupotę, ale zaraz nasuwa ci się milion pytań. Skąd ta zmiana? Krzywisz się, słysząc mój śmiech. Ta dziewczyna to jedna, wielka zagadka, której nigdy nie rozwiążesz. Ale w twoich oczach widzę ciekawość. Chcesz usłyszeć kim ona jest? Wróć do domu, zamknij drzwi, odłącz telefon. Nikt nie może nam przecież przeszkadzać. Połóż się, zamknij oczy. Opowiem o tym, co dzieje się obok ciebie. Musisz nauczyć się patrzeć, by móc to dostrzec. Życie, które prowadzi tamta dziewczyna nie jest ani trochę podobne do twojego. Połóż się, wiem że chcesz usłyszeć tę historię. Nie opieraj się, z mojej strony nic ci nie grozi. Jestem tylko głosikiem w twojej głowie, który sprawia, że nie możesz opanować drżenia ciała. Po raz ostatni spójrz na panoramę miasta i zamknij oczy. Słyszysz mnie? Kiwnij głową. Dobrze... Historia, którą ci opowiem dzieje się tuż obok ciebie. Nietypowa i niepowtarzalna. Fantastyka, pomyślisz. Ależ nie. Nie występują w niej mityczne stwory, czarodzieje latający na miotłach, czy wampiry które czyhają na ciebie za najbliższym zaułkiem. Nie usłyszysz tu też o aniołach. Nie, nic z tych rzeczy. Rozluźnij się i daj się ponieść wyobraźni. Niech twój umysł przeniesie cię w te miejsca, zdarzenia, niech pokarze przed tobą postacie, które mówią swoim głosem w twojej głowie. Gotowy? A więc do dzieła. 

***